Er was eens…

Yes sprookjes!

Sinds een jaar heeft ons zoontje, of onze zoon. Tja op welke leeftijd wordt een zoontje een zoon, op datzelfde moment dat mama – mam wordt misschien, of het moment dat mama het eindelijk aankan?…

Sinds een jaar heeft ons zoontje (ik ben nog niet zover) interesse in Sprookjes. Leuk dacht ik direct, old school Roodkapje, Sneeuwwitje en Hans & Grietje. Ik verslond de Luister Cassette bandjes (het waren bandjes, pijnlijk dit) zoals de Wolf de 7 geitjes verslond, of nee 6 want hij zag er 1 over het hoofd.

Licht aan het einde van de tunnel

Tijdens 1 van mijn gesprekken met de kinderpsycholoog, legde hij wel eens uit, dat de boodschap ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ kinderen eigenlijk leert geloven in ‘alles komt goed’. In grote mensen taal: hoe hard je ook op ‘Rock Bottom’ terecht komt, er is altijd licht aan het einde van de tunnel. In Sprookjes betekent dat eigenlijk dat je moet geloven in een goede afloop of je nu wordt vetgemest in een huis van snoep, opgevreten wordt door een wolf, of je 3 boze stiefmoeders hebt, boven in een toren wordt opgesloten, als miljonair uit een wensput terugkeert of je na een prik in slaap lazert… alles komt goed.. I do like the sound of that.

1e Vraagtekens

In mijn zoektocht naar een leuk Sprookjesboek stuit ik op de 1^e vraagtekens. Want hoe ouderwetser het boek, hoe meer nostalgie maar ook hoe grover het taalgebruik blijkt al snel.. De slechteriken maken de goede hier en daar flink uit voor het 1 en ander.

En die slechteriken, dat zijn altijd lelijke mensen, vaak te dik, gaan gepaard met de kleur zwart, hebben een zuur gelaat en ze zuchten de hele dag.. (dat laatste bedenk ik erbij maar dat kan niet missen)

De goede daarentegen, dat zijn de beauty’s, ze zingen bijna altijd loepzuiver, iedereen houdt van hen en heel opmerkelijk het zijn bijna altijd… meisjes

“Wie denkt die prins eigenlijk wel dat hij is?”

En terwijl ik ze 1 voor 1 zit voor te lezen, betrap ik mijzelf erop dat ik ze eigenlijk ter plekke zit aan te passen, in taalgebruik maar ook soms hier een daar in het verhaal… Ik krijg zelf als 1^e de slappe lach als ik mijzelf hardop hoor zeggen, …”en Assepoester paste het glazen muiltje maar was vooral ook heel verliefd op de Prins en wilde daarom met hem trouwen”…

Als ik met mijn wijntje op de bank zit overdenk ik het geheel, gek is het wel. Wie denkt die prins eigenlijk wel dat hij is dan… omdat hij die meid kust wordt ze wakker en mag hij haar meeslepen naar zijn kasteel, of ze past dat glazen muiltje en eist haar dus op, want hij vindt haar leuk dus zullen ze trouwen..tsss as if ..

Zijn sprookjes nog wel van deze tijd?

Moet ik hem dit wel meegeven? Zijn die Sprookjes nog wel van deze tijd? Ging dit vroeger dan wel echt zo? Toen trouwden er toch hopelijk ook gewoon mensen uit pure liefde? Aan de andere kant, ik ben er ook groot mee geworden maar ik heb dit negatieve er nooit van gezien.

Ik kan het niet laten en bedenk, wat als bijvoorbeeld Assepoester, anno 2021 op Nike air max die trap af stiert omdat ze op tijd thuis moet zijn en dat ze er dan thuis achter komt dat ze haar iPhone verloren is.. Ik grap hardop, wat als Assepoester niet een muiltje verliest maar gewoon ouderwets op d’r muil gaat..omdat niemand ooit opknapte van Tequila… nee, dat zou erg ongepast zijn..

Wat als Assepoester niet een muiltje verliest maar gewoon ouderwets op d’r muil gaat..omdat niemand ooit opknapte van Tequila… nee, dat zou erg ongepast zijn..

Als ik die avond Doornroosje lees, zit ik stiekem een beetje te schaven aan de tekst, de mini wordt het snel zat, een hand op de pagina, een zucht en een opgetrokken wenkbrauw. Mam serieus dat staat er dus niet he.. “ja maar het is toch gek dat alleen een kus van die prins haar wakker maakt?. Vind je niet?”… uh duuuuhh.. mam..nog een zucht, het moet toch echte liefde zijn anders werkt het niet he..

Ah!.. daar is de boodschap dus,…

Het leven komt met ups en downs, echte liefde, dan kun je lang en gelukkig leven!

Deze blog is geschreven voor Schandalige Vrouwen.