Ontslag nemen

Schoolplein: 14.50 uur. Ik sta tevreden in een klein zonnetje op mijn lievelingsmensje te wachten, de sfeer is goed.

Ik zie het gelijk. Ik ken hem angstaanjagend goed: rode wangen, zijn haar zit in de oververhitte krul en zijn gezicht staat op onweer. Hij heeft de stevige ‘everybody out of my way’ tred en kijkt mij strak aan. BOEM, tas op de grond, hij wijst zonder zich om te draaien naar school achter zich en brult poëtisch:

“Ik neem ontslag van deze tent, we gaan!“

De sfeer staat duidelijk onder druk. Terwijl ik razendsnel door mijn Inner-Google blader om de juiste reactie te geven, maakt zijn juf de ‘ik heb klotsende oksels’- beweging. Oké… This is gonna be interesting.

“Je bent een rund als je met vuurwerk stunt.”

Een vuurpijl die afgaat, moet je niet tegen willen houden. Daar krijg je blaren van. Een vuurpijl die afgaat, die kan op dat moment niet anders. Soms is het lontje nog te doven en bekoelt de boel met een sisser. Bijna altijd zal het hem veel meer helpen hem de ruimte geven om af te gaan.

Het thema van zijn dag was ‘Dwars’ geeft de juf aan. Ik weet even genoeg en haal hem snel in op weg naar de auto. Hij trekt zijn jas uit, zwiept deze over zijn schouder en vervolgt zijn persconferentie: “Het voelt heerlijk om volwassen te zijn. Ik ga met mooi met pensioen…”

“Zwijgen is goud.”

We rijden weg en we zwijgen, want het is echt een feit: zwijgen is goud. En ja, inwendig zit ik mijn lachen tegen te houden. Maar ik weet: voor een vuurpijl voelt lieflijk toelachen bijna altijd aan als hoogverraad, dus ik zwijg. Ik zwijg en rijd naar het strand. Buiten, buiten zijn ze op hun best. Dus de boom in met alles wat nog moet, we moeten naar buiten. Een diepe zucht, het startsein. “Wat is er gebeurd, vriendje?” … Het relaas…Hij is boos, vreselijk gefrustreerd en hij vindt alles bullshit. Oké SuperNanny, waar ben je nu dan met je Mary Poppins power?

“Ik hoef niet meer naar school, ik weet alles al, het is zonde van mijn tijd. En oh ja, de juf zegt de hele dag dat ik stil moet zijn en luisteren.” … Ik mopper lekker met hem mee: “Oh ja joh, nah, belachelijk man, hè. Alsof dat leuk is, nou zeg, poe poe, wat stom.” Een tevreden knik krijg ik en een waarschuwing, want hij gaat er niet meer over praten. Klaar.

In een slecht nieuws gesprek is de 1^e zin dat slechte nieuws. “Jim, ik kan wel alvast 1 ding zeggen: ontslag nemen van school, dat kan niet. Dat gaan we niet doen, kindjes kunnen geen ontslag nemen.” … Doodkalm klinkt: “Mam je kunt hoog én laag springen, ik doe het niet.” (We zitten in de fase dat hij met spreekwoorden en gezegden strooit, maar er niet 1 goed heeft. Ik ga daar iedere keer heel erg goed op. Zo moest ik eerder eens het woord ‘chips’ van z’n buik schrobben, omdat hij “schrijf dat maar op je buik” wat letterlijk nam.)

Ontslag nemen: nee dus, maar we kunnen wel kijken hoe we dit leuker kunnen maken. “Dat is geen oplossing mam, zo gaan we dit niet doen.”

Waarom denk je dat de juf vraagt om stil te zijn?
“Omdat zij lekker zelf wil praten natuurlijk.”

Als de juf praat, wat praat zij dan meestal?
“Tsss… Ja, dûh. Uitleggen natuurlijk.”

Waarom bestaat uitleggen überhaupt denk je?
“Ja, hoe moet je het anders snappen.”

Oké, wat blijft er over van uitleg als iedereen doorgaat met praten?
“Dan onthouden we het niet.“

Vorig jaar was zij toch ook jouw juf?
*haalt schouders op*

Kun je eens iets noemen wat zij jou geleerd heeft vorig jaar?
*voelt nattigheid, dit gaat fout*

Nee, niets? Ik weet er wel een paar anders?
*kijkt opzettelijk de andere kant op*

Heeft zij je niet leren lezen? En schrijven. En rekenen?
*denkt er per ongeluk toch even over na*

Hey, denk je, had je dit kunnen leren zonder dat zij het jou ging uitleggen?
*zwijgen is nu goud*

Jim, hoe laat is het nu (15.30 uur)?
“Eh… half 4, hoezo?“

Denk je dat dit geweten had als ik jou niet uitgelegd had hoe digitaal klokkijken werkt?
*shit*

En weet je, als papa mij niet uitlegt hoe de tv werkt, dan…
“Ja ja, mam. Ik weet heus wel wat jij wilt hoor. Jij wilt mij uitleggen waarom ik naar school moet…“
Mja, betrapt vriend … Zwijgen is goud.

We halen een enorm softijsje, want inhalig telt niet bij ijs en karig zijn is een zonde.

Hij trakteert, ik betaal. Huh? Wait. Nou ja, daar werken we nog aan…

Fotocredits: pch.vector-Freepik