De slechte-moeder-emotie

Moeder zijn is best een klus. Dat is soms als een IKEA inbouwkeuken zonder beschrijving, een iPad via Amazon met enkel een Japanse beschrijving, een klantenservice met maar 7 doorkiesmomenten voordat je überhaupt in de wacht mag, of mijn kerstverlichting die in de knoop zit en mij op 6 december binnen 4 minuten laat gooien met die hele bak (ook als er kerstballen bij zaten).

“Moeder Instinct is een gratis update van Moeder Natuur”

Moeder worden is een gek verschijnsel van de natuur. Dan gebeurt er iets geks. Dan beleef je zo’n ‘door de bliksem geraakt’ moment. dat is denk ik wat de HULK voelt als hij van kantoornerd naar groen, groot en gruwelijk scheurt. Er gebeurt echt iets en dat iets dat is… moederinstinct. Pats. Boem. Zo jouw harde schijf op geslingerd. Vanaf dat moment regeer je vanuit die emotie. Je hoeft er niks voor te doen. Die update krijg je gewoon en je kunt er ook vanaf dat moment op vertrouwen. Sterker nog… je MOET erop vertrouwen.

Dit is totaal geen garantie dat je in die rol geen stomme dingen doet. Zo pak ik zelf een behoorlijke podiumplek als het gaat om ‘dit leek grappig’ momenten, of ‘dat had ik vooraf ook kunnen bedenken’ momenten. Jammer van deze rol is wel dat er niemand “CUT” roept of zegt: “Take 2, dat doen we even opnieuw.” Nou ja, bij mij thuis riep er wel iemand “CUT”, maar ik heb het zo lang mogelijk uitgesteld. Het lukte mij best aardig ook trouwens… Er is geen take 2, maar meestal wel een tand door de lip of een totale melt down.

“Wil de blonde God naar de uitgang komen, zijn moeder wil daar graag opgehaald worden”

Zo liep ik eens de zaal uit in het LUXOR na een Buurman&Buurman voorstelling. We waren rap, het was warm en er stonden bekers limonade voor de kids op een tafeltje in de lobby. Hij was 2 turven hoog en ik dacht werkelijk dat het een goed idee was om hem met een beker limo en zijn 2 nieuwe buur&buur-poppetjes naast dát tafeltje te zetten met de tekst: “Mama haalt even snel onze jassen. Blijf jij maar even hier.” De garderobe was een slechts een paar stappen verder, de trap af en ik dacht hem de drukte te besparen. Toen ik terugkwam met de jassen – nog geen 4 minuten – was hij weg… 

Wat begon als een rondje bar en lobby met een kalme “Jim joe… Jimmmmmmie…” eindigde in totale paniek bij de medewerker aan de uitgang inclusief originele ‘ugly cry’. Ik was zelfs nog huilend de straat opgerend, hartje Rotterdam… Net toen uit de speaker klonk “PLING PLONG dames en heren graag even uw aandacht voor een blond jongetjes met krullen…” bla bla bla. Voel ik ineens een overtuiging (moeder instinct) nog een keer in de garderobe te kijken… En jawel… daar zit hij, samen met een jongetje op de grond onder de balie. Hij met zijn poppetjes, z’n nieuwe vriendje met een brandweerauto. Ze waren even te druk om reageren. Ik druk hem plat en huil. 

Wat ging er mis? Als je zelf als eerste de zaal uitkomt, dan volgen die 2500 andere mensen dus achter jou… En die 2500 mensen lopen als een kudde op dat tafeltje limo af waar mijn 2 turven hoog vuurpijltje niks vermoedend naast stond. Hij overzag het niet, onthield dat ik zei bij de jassen, ging mij zoeken, maar vond in plaats daarvan een nieuwe beste vriend met een brandweerauto… Tsja… zelf was hij best tevreden over die afloop. Ik daarentegen heb nog dagen last gehad van het ‘ik ben een slechte moeder’ syndroom wat hardnekkiger is dan een wesp op een romantische picknick.

Stomme fout? Yes!..nogal. Moeder Instinct saved the day…YESSS

“In the left corner, the old time champion of LoederMoeders….”

Zo stond ik afgelopen weekend met hem in de rij bij de spoed-teststraat. Ik zie er nog meer tegenop dan hij, ik heb hem vooraf al een belachelijk groot ijsje beloofd en ik duim dat we dit keer iets soepeler door deze scène mogen gaan. “Coronatest Vuurpijl. Take 2”… Daar gaan we. 

Van mij hoefde hij niet, maar hij werd snipverkouden, zo kan hij niet naar school maandag en dat is….CU… eh… jammer. Want ze hebben een megafeest met springkussen, circusles, ijskar en jawel, een roofvogelshow. Hij durft niet maar hij gaat, want hij moet en zal die vogel op zijn arm hebben en een foto maken voor mama. Bijna in 1x gelukt, maar de neus swap mislukt en in 3 seconden gaat de vulkaan in zijn hoofd af… 

De scène stagneerde in een soort Badr Hari vs Rico Verhoeven: een hoop geschreeuw, boze woorden. En ik beland met mijn kind in de houdgreep (zo voorgenomen dit nooit te doen) en schreeuw poëtisch naar die meid: “JA STAAF IN DIE NEUS NU!” Kind volledig over de zeik, ik dwars door mijn verschoning heen en ik moest de walk of shame nog door, want je gaat langs de wachtende mensen weer naar buiten… “GutenAbend mensen, alles onder controle hoor in mijn huishouden, dit is helemaal niet gek…” 

Daar is die inner killer bee weer. Ik voel mij vre-se-lijk… Wat een vreselijk wijf ben ik. En de tranen staan ook in mijn ogen op die fiets terug. Waarom ben ik dan niet weggegaan? Dan maar geen test. Omdat ik weet dat hij eenmaal thuis pas overziet wat het gevolg is en dan komt het echte verdriet: geen roofvogelshow. 

De uitslag van de test is eerder thuis dan wij: negatief… We juichen, zeggen allebei sorry en rijden alsnog door Drive voor een joekel van een softijsje.

Waarom voel ik mij dan zo slecht. Waarom kan ik niet direct mijn eigen grootste fan zijn en mijzelf een beetje credit geven? Tenslotte komt iedere IKEA gewoon in elkaar en houd je altijd schroeven over, dat maakt niet uit. Het gaat niet volgens de beschrijving, maar het lukt.

Die 10 seconden in dat hokje, die afweging… “Wat doe ik nu: weglopen of klemzetten?” Dat is het werkelijke moederinstinct. Daar moet ik op vertrouwen en daar mag ik op vertrouwen… 

Dus stond jij in die wachtrij afgelopen weekend zo rond de klok van 17.00 uur op de Breestraat? Kijk dan even naar dit snuitje op de foto… Misschien schiet je dan net zo vol als ik.

Moeder Instinct, sterk spul hè…

3 gedachten over “De slechte-moeder-emotie”

Laat een antwoord achter aan Pudji Reactie annuleren

Deel:

Eerdere berichten

Bloem en Bij

De puberteit. Het nestelt zich in m’n Blonde God en dat is behoorlijk wennen, voor ons allebei. De hele wereld is tegen hem, hij mag

To cool for school

Zondagmiddag, borrelplankje, 3 speelgoedBoeings en een alsof-Schiphol in het zonnetje, BBQ aan en een zucht van pure ontspanning. “Trouwens op de middelbare school ga ik

Verwachtings-demonen #4

Deel 4: Moeder zijn De kraamtijd is als rijles. Je hebt 2 handen aan het stuur; je kijkt 83x in alle spiegels; je hebt de

Krijg updates

Meteen weten wanneer de volgende blog online is? Meld je aan en je krijgt 1x per maand een mail met de nieuwe blog.

/ ( dd / mm )